Mnogi Beograđani verovatno i ne znaju da plato kojim se prilazi mestu okupljanja mladih ljudi još od 1964. godine – Domu omladine Beograda, danas nosi ime upravo onog ko simbolizuje sve ono što krasi mladost, a to je Milan Mladenović. Većini poznat kao frontmen grupe EKV, Milan je bio i ostao zvezda među zvezdama nekadašnje ex yu pop i rok kulture, a njegovo ime kao i stvaralaštvo koje je ostavio za sobom sinonim su za dogadjaje iz vremena koje je iza nas, ali koji su ostavili duboke i neizbrisive tragove i u vremenu u kome živimo. Zbog svog doprinosa muzici i kulturi ovoga grada, a Odlukom komisije za spomenike i nazive ulica, na pomenutom platuo ispred Doma omladine biće postavljeno i spomen obeležje kao znak sećanja na ovog mladog čoveka.

Milan Mladenović je rođen u Zagrebu, 21. septembra 1958. godine. Kada je imao šest godina, njegova porodica se zajedno sa njim preselila u Sarajevo, a u Beograd je došao da živi 1970. godine. Bio je to dečak sa gitarom, buntovan, istinoljubiv, ratoboran. Ljubav prema muzici bila je deo njegovog detinjstva i pratila ga je do samog kraja. „Limunovo drvo“, „Šarlo Akrobata“, „Katarina II“ i „Ekatarina Velika“, nazivi su muzičkih sastava koje vezujemo sa Milanovim imenom. „Limunovo drvo“ je bio bend kojim je Milan započeo svoju karijeru, koju je potom nastavio osnivanjem „Šarlo Akrobate“, potom je usledila „Katarina II“, sastav koji je zbog promene članova promenio i ime u „Ekatarina Velika“, ili skraćeno „EKV“. Novi muzički pravac kome se Milan priključuje još na samom početku svoje karijere poznajemo kao „Novi talas“. Stvarajući svima poznate numere ovih bendova Milan je ujedno sarađivao i sa drugim poznatim muzičarima, a to su Dušan Kojić Koja, Margita Stefanović Magi, Ivan Vdović Vda, Dragomir Mihailović i drugi. Interesanto je pomenuti i neke detalje u vezi sa antiratnim stavovima ovog mladog muzičara i pesnika koji je u jeku rata na prostorima bivše Jugoslavije, prilikom opsade Dubrovnika pozivao publiku na minut ćutanja kojim je provocirao ostrašćene nacionaliste. Zajedno sa članovima beogradskih bendova Električni orgazam i Partibrejkers, ratne 1992. godine formirao je projekat pod nazivom „Rimtutituki“ sa ciljem promovisanja antiratnih stavova. Promocijom singla „Slušaj vamo“ na kamionu koji je kružio gradom i refrenom „Mir, brate mir“ ovi mladi ljudi slali su jasnu poruku svima.

Tokom svoje karijere imao je priliku da se kao umetnik izrazi i na filmu, a glavnu ulogu odigrao je u ostvarenju Milana Živkovića „Crna Marija“. Pored toga pisao je i muziku za predstave.
1994. godine otišao je u Brazil, gde je sa svojim kolegom Mitrom Subotićem Subom, u saradnji sa tamošnjim muzičarima snimio album Angel’s Breath. Psihodelični samba-rok sa balkanskim uticajem, Milanov je opis ovog projekta. Iste godine, petog novembra, ovaj mlad čovek, umetnik, muzičar, pesnik, zbog teške bolesti koja ga je savladala, napustio je svoje verne fanove i obožavaoce. Ipak, najpoznatije numere kao što su: “Krug”, “Oči boje meda”, “Budi sam na ulici”, “Još samo par godina za nas”, “Sinhro”, “Ti si sav moj bol”, ostale su omijene i rado puštane na mnogim radio stanicama. Uz to, brojni su tribute bendovi osnovani u sećanje na ono što su nekada bili, pa se i na koncertima ponekad možemo prisetiti onoga što su radili nezaboravni EKV.

Ovakav muzičar i umetnik svakako zaslužuje počasno mesto u centralnom delu Beograda, mestu gde se i dan danas okuplja mladost ovog grada.